Zeer vroeg op vandaag: 5.15 uur. Eigenlijk niet zo erg, want bijna de hele nacht wakker gelegen van het geluid van de discotheek aan de overkant van ons hotel. Aha dat kunnen wij "oudjes" niet meer hebben. Klokslag 6 uur zaten we in een taxibusje op weg naar de grens. Daar was het al een drukte van jewelste. Voor de uitcheckbalie van Panama stond een lange rij mensen te wachten. Na een zegel en een stempel te hebben gekregen, uhh te hebben gekocht, konden we lopend met onze koffers de grens over. Vreemde ervaring hoor! Aan de andere kant stond wederom een taxibusje oons op te wachten. We waren aan de late kant, dus de chauffeur wilde er als een haas vandaar gaan, maar een douanier was het hier niet mee eens. We werden aangehouden, moesten uitstappen en alsnog in de rij, ditmaal to check in Costa Rica. Er moesten tig formuliertjes ingevuld worden, waaronder een verklaring voor de Mexicaanse griep. Toen nog controle van onze bagage. De plaatselijke ambtenaren vonden dat we daar best even op konden wachten (zo,n anderhalf uur) en hadden weinig zin om ons van dienst te zijn dit tot grote ergernis van Henk. Andere bussen gingen nl gewoon voor, hoezo genaaid worden. Uiteindelijk werd er een blik of 2 in onze koffers geworpen (erg zinvol!!) en toen kregen we groen licht. Welkom to Costa Rica haha!! We misten de vriendelijke Panamanians nu al.
De taxi bracht ons in circa 1 uur naar het plaatsje Palma Sur. Daar werden we bij het plaatselijke vliegveld afgezet met de mededeling dat we door een ander zouden worden opgehaald. Er was in eerste instantie geen kip te bekennen , maar even later was het er een gezellige bedoening met o.a. een aantal Belgen. Wederom werden we in de wacht gezet. Ditmaal was het wachten op een vliegtuigje met een aantal Amerikanen, die samen met ons naar het hotel gebracht zouden worden. Uiteindelijk rond een uurtje of 11 vertrokken we richting Sierpe, alwaar een motorbootje klaar lag om ons naar het hotel te brengen. De boot voer over de Rio Sierpe, een brede rivier met aan beiden kanten Mangroves, richting de grote oceaan. Na een uurtje varen (het laatste stuk over zee) bereikten we Drake Bay en ons hotel. Dachten we in Playa Venado in een paradijs te hebben zeten... Aguila le Osa Inn was zeker zo idyllisch en helemaal ver van de bewoonde wereld. De ligging is aan het begin van het Corcovado National Park met een fantastisch, meer dan fantastisch uitzicht over zee. We werden hartelijk welkom geheten door een kroko (brr) en Carlos, die ons vertelde dat de lunch al klaar stond. tijdens de lunch maakten we kennis met het huisdier van le Osa Inn, een boa constrictor. Onze 2 kamers hebben een veranda met schommelstoelen, van waaruit je heerlijk over de zee kan turen. De rest van de middag de omgeving van het hotel wat verkend en heerlijk op de veranda gezeten en ons favoriete vakantiespelletje gespeeld...
's Avonds om 7 uur werden we verwacht voor het diner. Dat gaat hier gezamenlijk aan grote tafels, waarbij iedereen zijn verhalen kan uitwisselen. Erg gezellig en het eten was prima!!
Morgen voor de verandering weer eens vroeg op. We gaan onderleidng van een gids een hike maken door de jungle. We verheugen ons nu al op alle dieren, die we hopen te gaan zien....
Welterusten voor nu!!
De taxi bracht ons in circa 1 uur naar het plaatsje Palma Sur. Daar werden we bij het plaatselijke vliegveld afgezet met de mededeling dat we door een ander zouden worden opgehaald. Er was in eerste instantie geen kip te bekennen , maar even later was het er een gezellige bedoening met o.a. een aantal Belgen. Wederom werden we in de wacht gezet. Ditmaal was het wachten op een vliegtuigje met een aantal Amerikanen, die samen met ons naar het hotel gebracht zouden worden. Uiteindelijk rond een uurtje of 11 vertrokken we richting Sierpe, alwaar een motorbootje klaar lag om ons naar het hotel te brengen. De boot voer over de Rio Sierpe, een brede rivier met aan beiden kanten Mangroves, richting de grote oceaan. Na een uurtje varen (het laatste stuk over zee) bereikten we Drake Bay en ons hotel. Dachten we in Playa Venado in een paradijs te hebben zeten... Aguila le Osa Inn was zeker zo idyllisch en helemaal ver van de bewoonde wereld. De ligging is aan het begin van het Corcovado National Park met een fantastisch, meer dan fantastisch uitzicht over zee. We werden hartelijk welkom geheten door een kroko (brr) en Carlos, die ons vertelde dat de lunch al klaar stond. tijdens de lunch maakten we kennis met het huisdier van le Osa Inn, een boa constrictor. Onze 2 kamers hebben een veranda met schommelstoelen, van waaruit je heerlijk over de zee kan turen. De rest van de middag de omgeving van het hotel wat verkend en heerlijk op de veranda gezeten en ons favoriete vakantiespelletje gespeeld...
's Avonds om 7 uur werden we verwacht voor het diner. Dat gaat hier gezamenlijk aan grote tafels, waarbij iedereen zijn verhalen kan uitwisselen. Erg gezellig en het eten was prima!!
Morgen voor de verandering weer eens vroeg op. We gaan onderleidng van een gids een hike maken door de jungle. We verheugen ons nu al op alle dieren, die we hopen te gaan zien....
Welterusten voor nu!!
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten